όπτιμουμ

το

άκλ.

1. το βέλτιστο, το άριστο

2. φρ. «όπτιμουμ σημείο»

(οικον.) το σημείο ισορροπίας τής οικονομίας το οποίο θεωρείται άριστο για τη γενικότερη οικονομική και κοινωνική ευημερία, αλλ. βέλτιστο σημείο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. optimum «βέλτιστο, άριστο», ουδ. τού optimus, υπερθ. τού επιθ. bonus «καλός»].